O skutkach «czarnej pedagogiki» i nadziei w rozwoju jej kordialnej antytezy

Abstract

Przedmiotem analizy jest konieczność wzmocnienia w naukach humanistycznych i społecznych studiów i badań w zakresie czarnej pedagogiki, pedagogiki negatywnej, antypedagogiki, psychologii klinicznej i filozofii krytycznej, które ujawniają mechanizmy przemocy w socjalizacji domowej jako skutkujące odroczoną reprodukcją przemocy w stosunkach międzyludzkich i polityce. Autor wskazuje na rozwój nurtów pedagogiki humanistycznej, personalistycznej jak pedagogika serca, których twórcy w Polsce i na Ukrainie potwierdzają swoimi dziełami naukowymi możliwość zmiany paradygmatu wychowywania młodych pokoleń na rzecz rozwoju cywilizacji miłości, pokoju. Wywołana przez Federację Rosyjską wojna na Ukrainie uświadamia kryzys humanizmu i demokracji, toteż należy stanąć w obronie tak Ukrainy, jak i kultury wychowania, która jest reprezentowana w tym kraju w dziełach takich uczonych jak Wasyl Suchomliński – autor pedagogiki serca i Wasyl Kremień – filozof edukacji pokoju.